vefat üzerine

Yakınlarımızı kaybettiğimizde bir yas süreci yaşarız ki bu çok doğal, olması gereken bir akıştır.

fakat bazen süreç doğru yaşanamaz... yas tutulmadığında aşamalarından biri olan depresyonda takılı kalınır. 

Sizde ki üst üste gelen ölümler ve bunların tam da siz görüşmeye başlama talebi ile gittiğinizde ya da yeni yeni görüşmeye başlamışken olması, zaten çocuklukta anne baba ayrılığı ve babanın durumsal olarak kaybı ile almış olduğunuz travmayı tetiklemiş olabilir. 

babanın kaybına eşlik eden suçluluk duygusu da yüklenince problem büyümüş gibi görünüyor.

zamansal bir talihsizlik belki ama asla sizin suçunuz olamaz öyle değil mi?

zaten yaşam sürecinize eşlik etmeyen babanın fiziksel olarak da kaybedilmesi ile baba yerine ikame etmesini istediğiniz bir dede faktörü var ki o da vefat etmiş. babanın yeri boşken, bomboş hale gelmiş. 

ben öyle ya da böyle yapsaydım diye düşünmeyin, hayat ölüm ve doğum arasında ki yol... kimsenin yapabileceği bir şey yok.

algınızın çarpıtılmasına izin vermeyin; bütün sevdiklerim ölecek gibi bir düşünce; gerçekçi olmadığı kadar yorucudur da.. 

üniversiteye gitmeme sebebinizi de bir daha gözden geçirin lütfen. istediğiniz bölüm olmaması yanı sıra babanızın vefatı bu süreçte ne kadar rol oynadı acaba... 

Kendinize yatırım yapın, bu sizi güçlendirecek ve bu tip kaygılarınızı azaltarak bitirecektir.

Uzm. Psk. Esra Erdogan