Usul usul yaşıyorduk bir şeyleri
Mesela bir ağacın ilk sürgünü gibi
Zamanı sayıyorduk, zaman bizi hiçe
sayıyordu.
Ağır ağır ve görkemli yaşıyorduk
hayatı,
Hayat bizi hızla geçiyordu
Bir kurşunun çıkışı ile vuruşu arasında
ki mesafe kadardı aşk
ve anılar
Onlar bizi en kuytu, en kirli
yerlerimizden vuruyordu
Ağır ağır ve kanırtarak çocukluğumuzu
Şimdiye setler koyuyordu
Kapanacaktı bu yaralar
ve biz
Bilmem kaç yaşında
Kabuk bağlamış yaralarımızla artık
yetişkin olacaktık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder