VAR OLMANIN DAYANILMAZ YALNIZLIĞI

VAR OLMANIN DAYANILMAZ YALNIZLIĞI Birlikte çiftiz ama tek tek birey miyiz? Toplumumuzda genellikle kadınlar, kendilerini erkekler yani eşleri üzerinden tanımlamaya devam ettikçe ayrı ayrı bireyselleşme ve birey olan çocuklar yetiştirme şansımızı da ortadan kaldırıyoruz. Türk kadınları kendilerini eşleri üzerinden tanımlamayı bırakmalıdır. Annelerimiz bizi şöyle söylemlerle yetiştirir; Evlenince yuvana çocuklarına sahip çık, ZENGİN BİRİNİ DE BULDUN MU RAHAT EDERSİN, kocana hürmet et vs. Ben büyük harflerle yazdıklarım hariç, bunlara asla karşı değilim tabi ki lakin hürmet biat boyutuna ulaştığında yine bir başka kadın tarafından yetiştirilmiş erkek artık istediği her şeyi yapabileceğine var olan inancını pekiştirmiştir ki bu da sizin avuçlarınızın boş olduğu anlamına gelir. Evlilik bir garanti gibi görülmüştür; ben de olmayan her şeyi eşim üzerinden kendime mal etmişimdir artık yani; 2=1 etmiştir. Etmez. Sen aslında o diğer 1 in bir uzantısı olduğunu tek başına bir hiç olduğunu anlayamamışsındır ya da anladığında artık çok geçtir. O sen değilsin; Onun eğitimi senin eğitimin değil, Onun evlenmeden önceki mal varlığı sana ait değil, o senin eşin ama o sen değil. Burada paylaşmaktan bahsetmiyorum elbet, kendisinin kocası kadar olduğunu düşünen çünkü evvelinde değersiz hisseden kadınlardan bahsediyorum. Sen nesin?, Sen kimsin?, Senin eğitimin, zekan? Sen ne katabilirsin bu beraberliğe bunlara bakmak lazım, bir de en önemlisi kendini ondan önce tanımlamak ve erkeğe bir kurtarıcı gözü ile bakmamak Sen kadınsın, annesin ve dik durmak zorundasın; burada ki duruş erkeği payanda yaparak oluyorsa çocuklarına da öğreteceğin tam olarak bu olacaktır. Kimsin önce bunu tanımla Tek başına sen kimsin Başardıkların, başarabileceklerin neler? İlişkiye katabileceklerin? Başlangıçta tamamsan ki bu erkek için de geçerlidir; ilişki de tamdır. Yoksa asla 2=1 etmez. Bir gün 1 eşit değildir 1 e düşersin. Çünkü kendini diğer 1 ile beraber tanımladın. Tanımlama… Kendini tamamla… Diğeri seni tamamlayamaz ama kendini diğeri üzerinden tanımlamak, onun maddi, manevi birikimleri ile var olmak, çalmaktır. Kaçınılmaz olarak da; Çalarak kurulan bir hayat ruh hapsinde biter. Uzm. Psikolog Esra Erdoğan