Ne kadar yoğun duygular içinde olduğunu anlayabiliyorum ve bu durumda doğru düşünemediğini de görebiliyorum.
haksızsın demiyorum, son derece haklısın... ve bu işten bir çıkış aradığını da görebiliyorum lakin yol yanlış...
ailen ile konuş ve bu durumun seni ne kadar üzdüğünü onlara, onları suçlamadan anlat, ortak bir müşterekte anlaşabileceğinizi düşünüyorum, hiç bir aile evladının kötülüğünü istemez sadece bildikleri doğru budur ve onların doğruları gençler için yanlıştır.
şimdi bu bağlamda baktığımız da senin ailen de senin için endişeli ve hata yapar görünüyor.
diyelim ki fazlaca sabit fikirli çıktılar ve seni baskılamaya , evden çıkartmamaya ya da daha doğrusu denetimli serbestlik vermeye devam ediyorlar.
o zaman da sorun yok, Sen psikoloji okumak isteyen, demek ki insan psikolojisinin önemine vakıf ve zeki bir gençsin...
onlardan daha ileri düşünebiliyorsun, bu durumda idareyi, onları da kırmadan ebeveynlik haklarına saygılı olarak ele alabilirsin. kendi hayatının idaresi her ahval ve şeraitte senin elinde ama bunu evden şu an giderek yapamazsın.
şu an direnmeyi bırakıp, özgürlük sorumluluk gerektirir diye düşünüp, kendine yatırım yapmalısın... yapmalısın ki bu yatırımlarının meyvelerini toplamaya başladığında özgürlükte bonusu olsun :)
kafanı toparlamalı gerekirse bunun için destek almaktan çekinmemeli ve derslerine odaklanmalısın. bu basamak seni psikoloji bölümüne bir sonra ki basamak da özgürlüğe taşıyacak ama unutma özgürlük sorumluluk ve birey olmayı gerektirir. aileni değilse de mesleğini seçip ona yatırım yapma şansını kendinden alma... onu bir umut ışığı bir meşale gibi taşı ki yolunu aydınlatsın.
kendine güven... yolun açık olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder