çaresizlik

Çaresizlik hissetmek insani bir duygu ve çaresizlik diye bir şey yok aslında:)

Burada hissettiğin duyguyu anlıyorum lakin sanki kendini çok yetersiz hissediyormuşun gibi geldi bana, ne yapsam olmuyor diyorsun sanki...

bak ne yaşını, ne konumunu, ne de cinsiyetini belirtmemişsin; buradan kendini net ifade etmekte bir zorluk yaşadığını, bunun nedeninin de aile içinde yeterince kabul görmemiş olman ile ilgili olduğunu düşünüyorum.

Sürekli tıkınmak; alamadığın duygusal besinin yerine sanki gerçek besinleri koymuşsun gibi, ne dersin...

nefret nedir biliyor musun? Gerçekleşmemiş sevgidir.

anne baba çocuk üçgeninde eğer yeterince empati kurulamamış, ihtiyaçları, optimal kırılmalarla aynalanma ihtiyacı karşılanmamışsa, sevgi akmamış ve bahsetmek istemediğin travmaların da varsa ilerleyen yaşlarda sende ki gibi bir tablo çıkabilir.

tamam da ne yapalım diyeceksin; ailene kendi duygularını ifade edebilir ve onların seni dinlemelerini sağlayabilirsin, bunu bir dene... bağırıp çağırmadan, ezik ve çaresiz değil, mutsuz, umutsuz ve anlaşılmadığını düşünen biri olduğunu ifade edebilirsen, seni tehdit olarak görmek yerine evlatları olarak gördükleri doğru bakış açısına geri dönebilirler.

bunu denedim ama sonuç değişmedi ve anlatamadığım başka hikayeler de var diyorsan, yatırımının kendine olması gerektiğini ve bu durumun arkadaşlıklarına yansımamasına özen göster. çünkü, insan hiç kimse ile ilişki kurmadan yaşayamaz. ailede ki bu durumun arkadaş ilişkilerini de bozarsa iyilik haline ulaşman uzar. alabilme imkanın varsa lütfen psikoterapi al. 

Başaracaksın... Gerçek kendiliğini inşa etme yolculuğunda başarılar. çare sensin

Uzm. Psk. Esra Erdogan